Koynumda Elim Şiiri - Selver Güvercin

Bir güftedir kalemden dökülen
Bir bestedir dudaktan dökülen
Bir sevdadır kalpten dökülen
Bir hicrandır neyden dökülen…

Ben inleyen ney’ miyim?
Dudaktan dökülen gurbet miyim?
Gül’ün gönlünde hasret miyim?
Gül’e uzanamayan pençe miyim?

Dökül ey gönlüm dökül, saçıl
Açıl engin ufuklara
Gülüme giden yollara açıl
Gurbetin içinde,
Yok, ol, yol ol,
Yâri arayan gönlüm ezil
Bulduğunu zannettiğin
Her kapının,
Arkasındaki gerçekleri
Gördükçe ezil ve yine ezil
Kahpe gönlüm,
Yine sen rezilsin, rezil…

Bir tek bana kahpe bu gönlüm
Bir tek bana hain bu gönlüm
Her gönül’e doldun
Bir tek kendine biçaresin gönlüm…
O yana bak ki gör,
Bu yana bak ki gör
Ellerin elinde elin
Bir tek benim
Koynumda elim…

Aralık 2006 Ankara