Köyname Şiiri - Mahmut Tatlıpınar

KÖYNAME *

Güvenme hiç gençliğine.
Gelir geçer yıllar bir su gibi,
Dönüp te ardına hiç baktın mı?
Bir gün ömür bitecek her canlı gibi,
Neler yaşadığın aklında hiç geçti mi?

Kimi doğar konaklarda, saraylarda.
Doğdun mu toprak damlı köy evinde,
Geçti mi çocukluğun karda çamurda.
Okul bahçesinde, köy harman yerinde,
Bezden yapılmış topla oyun oynadın mı?

Kimi yaşar gider köşk bahçelerinde.
Baharda duydun mu kuzu melemesini,
Dinledin mi dağdaki çobanın kaval sesini.
Akşam olupta yorgun düşen bedenini,
Yanan ocağın yanına uzanıp dinlendin mi?

Yaşamayan bilmez bu duyguları.
Tarlalar sürülürken kara sabanla,
Aldın mı toprağın kokusunu baharda.
Çocuklarla oynarken dağda bayırda,
Madımak, yemlik, kenger topladın mı?

Şimdi muhtaç olduk kuru soğana.
Yedin mi arpa, çavdar ekmeğinin hasından,
İçtin mi ayranı kalaylı bakır tasından,
Yedin mi soğan ekmeği gözenin başında
Kaynaktan akan suyu avuçlayarak içtin mi?

Dağ köylerinde gece bir başkadır.
Akşam olunca ay dolanınca,
Çıkıp mehtapta yıldızlara bakınca.
Uzaktan kayan bir yıldız görünce,
İçinden bir dilek tutup, hüzünlendin mi?

Geçmiş zaman, anılarda kalandır.
Biçtin mi hiç orakla kırdaki ekini,
Salladın mı ot biçerken tırpan sapını.
Çayırlarda, köy harman yerindeki ekini,
Düven sürerken üzerinde hiç uyukladın mı?

Birlikte yaşamak, üretmek bir başka güzel.
Duydun mu hiç yüklü kağnı sesini,
Gördün mu birlikte giden köy kafilesini.
Dinlerken değirmende taşın, suyun sesini,
Tuzsuz çörek yiyip, nöbette sabahladın mı?

Bir bakış, bir gülüş bir ömre bedel.
Biterken yaz mevsimi, başlarken güze.
İşler bitmiş, hafiflemişse çıkmışsa düze.
Kurulur düğün dernek, başlanır saza,
Halaylar çekip sevdiğine hava attın mı?

Sevmek, inanmaktır kimi zaman.
Eğer varsa dileğin, gelmişse yerine,
Adaklar kesip götürülür köy ziyaretine.
Yılanlı dağındaki kutsal Sultan Melik’e
Dualar edip, yokuştan yalınayak çıktın mı?

Bir varmış, bir yokmuş misali.
Geçer bir ömür dünya işinde
Her bir insan yaşar başka biçimde.
Zaman unutulur geçer bir heves içinde,
Sonunu düşünüp, gidenleri hiç andın mı?

Geçen her gün ömürdendir.
Bir zaman olur ecel gelir kapına,
Gençlik geri gelmez, uğraşma boşuna.
Konur bedenin musalla taşına,
Sevdiğinin ardında gözyaşı döktün mü?

*Eski köy yaşantısı
M. Tatlıpınar
12.05.2019/ İstanbul