Koyma Beni Yadellerde Şiiri - Aydın Çetiner

Gezsem tozsam bu cihanı
Yine de gönlüm kanmaz ki...
Önüme serseler cümle hanedanı,
Yine de gönlüm kanmaz ki...
Ağına takılmış bir balığın
Son çırpınışları gibi...
Bir mazlumun canhiraş çığlıklarıyla feryadı gibi...
Ne olur!
Koyma beni yadellerde...

Dur gitme! Beni de al yanına
Koyma beni yadellerde.
Bunalmışım, daralmışım,
Sararmışım, solmuşum,
Bu ellerde...
Nerdesin sevdiğim, şimdi nerde?
Sen düşürdün beni çaresiz derde.
Bak perişan hallerle kıvrandım.
Yandım! Yandım!
Bir yudum aşkına kandım.
Koyma beni yadellerde...

Ey dağlar! Ey taşlar!
Ey yıldızlar! Ey arkadaşlar!
Yalnızlığımın yoldaşları...
Kimsesizliğimin sırdaşları...
Bırakın beni, bırakın da yarime gideyim.
Kafesindeki bülbülü
Salıverinde özgürlüğüne uçsun.
Ne olur bırak beni!
Koyma beni yadellerde...

Elvan elvan kokun gelir uzaklardan...
Ruhumun raksına engel olamam ki...
Balık suya nasıl muhtaçsa,
Ben de sensiz olamam ki...
Bülbül güle, gül bülbüle hayrandır.
Ben de sana hayrenken,
Ne olur!
Koyma beni yadellerde...

Gel beraber, bu gülşende
Gülleri derelim.
Aç gönlünü, at yerlere...
Haydi serelim.
İkilikten birliğe doğru duralım.
Bilmem ki seni kimlerden soralım.
Ne olur!
Koyma beni yadellerde...
(Temmuz 2014)