Bahçesi tarlası olmayan
yarıcılık yapan;
bin bir güçlükle karnını doyuran,
ağanın emriyle yatıp - kalkan,
öl dediği yerde ölen;
gül dediği yerde, sırıtan…
yaşamaktan, ölmekten habersiz,
köylüyüm ben…
Milletin efendisiymişim,
çalışıp milleti beslemektir işim! ..
elimde ne tohum, ne tarla, ne kara saban;
güneşin altında emek, alnımda ter;
köylüyüm ben, köylü olmak yeter…
Banka bilmem, "AVM" nedir gardaş?
köyümde yok çarşı pazar,
bizim köylük yerde köylüler,
sırtında bin yamayla gezer, görünür teni.
Anlatsam, kimse duymaz, dinlemez beni,
köylüyüm, dilim döner ama ben,
korkarım, fazla söyleyemem.
Köylüyüm ben…
Okula gittim yağmur, çamur, bata-çıka;
üçüncü yılda söktüm okumayı yazmayı,
bir askerlik için çıktım köyümden,
anlatın bana yoksulun parasıyla
ülkeden ülkeye gezip tozmayı…
Bazı kereler Ayşe’m mektup yazardı bana,
kargacık burgacık, bir ucu yanık…
Ali oğlana haşlanmış yumurta verir,
mektubu bana uçururdu.
Dere kenarında buluşur konuşurduk,
"kaçır beni" diye döşüme vururdu…
Olmadı, kaçıramadım Ayşe’mi,
düşündüm ot yok, ocak yok;
tencere tava yok... balta nacak yok…
Yıldızlı yaz gecelerinin, soğuk kışı var,
köylüyüm ben gardaş, köylü...
ocağında taş kaynar, köylünün aşı var
baldırı çıplağın tekiyim ben;
gönülde sevdanın ne işi var?
Talat Semiz
Talat SemizKayıt Tarihi : 18.10.2014 22:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayat ne kadar hızlı değişiyor.
kutluyorum dost kalemi.
Kutluyorum değerli şiirinizi ve sizi. Saygım, sevgimle...
TÜM YORUMLAR (12)