Köylüm Şiiri - Tahsin Koç

Her birisi, bir tarafa yayılmış
Memleket hasreti çeker, köylüm
Kader bizi, birbirimizden ayırdı
Memleket hasreti, çeker köylüm

Çocukluğu orda geçti, gençliğide
En güzel günlerinde, dinçliğide
Varlığı yoksulluğu ve hiçliğide
Memleket hasreti, çeker köylüm

Köyde vardı koyunu, mandası, ineği
Şirat olunca çok olurdu, karasineği
Bıktırırdı çocukları, anneyi, nineyi
Memleket hasreti çeker köylüm

Aklına geldikçe. zonklar anar adını
Unutamaz etinin. helvasının tadını
Orada bırakmış. ilk geçlik muradını
Memleket hasreti. çeker köylüm

Kimisi İstanbulda. kimisi Mersinde
Kimisi batısında. kimisi doğusunda
Bazıları gerçeği anlamış. işin fevkinde
Memleket hasreti. çeker köylüm

İzmir, Adana, Eskişehir ve Ankara’da
Duydum ki köylümün birisi; Malkara’da
Yozgat’ta, Çorum’da hatta; Çankırı’da
Memleket hasreti, çeker köylüm

Köyde mi ölmek iyidir, yoksa şehrde mi?
Denizde mi boğulmak iyidir, nehirde mi?
Köylümün ölümü, çektiği kahırda mı?
Memleket hasreti, çeker köylüm

Tahsin der köymü, sıla Ankaramı sıla
Gitmez bende, bu hasretlik denen bela
Tek tek köylüme, gurbette veriliyor sala
Köy mezarının hasretini, çeker köylüm

Ankara- 23.06.2011