Köylü Kadınlarımız Şiiri - Orhan Erdoğan

Tatilde köye gittim, neler gördüm ben neler
Evde her şey nakışlı, göz nuru işlemeler.

Erkenden kalkar- yemler davar ile ineği,
Bir tek televizyondur, eğlence seçeneği.

Sabah kahvaltısında, kaynatır tarhanayı,
Toplaşırlar sofraya, şenlendirir haneyi.

Evde rahattır dede, zat-ı hâli ihtiyar,
Anlatır geçmişinden, ne çok hünerleri var.

Emektar ev hanımı, gün boyu hiç oturmaz,
Aile fertlerine tek toz dâhi kondurmaz.

O’nun tek makyajıdır; ellerindeki kına,
Öyle temiz ruhlu ki, tez varırsın farkına.

Genel çalar saati, horozların sesidir,
Evde ne gördüm ise, o’nun işlemesidir.

Üç taş üstü kurulmuş, kapı dışında ocak,
O’rda pişer yemekler, kalpleri kadar sıcak.

Ey! Köyümün kadını, bahsettim hepinizden,
Söylediklerim; damla, öz-yürek denizinizden.

Köyümün insanları, doymam mertliğinizden,
Tanrı da hoşnut olsun; hoşnut kaldım sizlerden.
06/08/2009