Çapa yapıyorlar
Köylü kadınları
Yeşil yeşil tarlalarda.
Ter damlıyor alınlarından
Güneş altında.
Küçük bir bulut
Büyük bir mutluluktur
Esen bir rüzgar
İmdat verir onlara.
Akşam oluyor
Dönüyorlar ovadan
Taşlı topraklı yollardan
Üst baş toz toprak
Evde de bir sürü iş bekliyor.
Kimi çamaşır yıkar tokuş elinde
Kimi inek bakar saman damında
Kimi aş pişirir kaşık elinde
Kimi suya gider testi omzunda
Kimi çocuk bakar gergi belinde
Kimi dikilmiştir lâflar dibek taşında.
Bir düğün lâfı duymaya görsünler
Giyinirler de allı morlu
Orada alırlar soluğu.
Şubat 2001
Hüseyin UrazKayıt Tarihi : 28.1.2012 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!