Köylü Kadını Şiiri - Kâzım Özgür

Değerli şiir seven arkadaşlaım o deli dolu geçlik yıllarında çok insanların başına gelebilecek türde tatlı hatıralar olabilir diye düşünüyorum. İşte benimki de öyle birşey...Sene takriben üstünde görev yaparken bir pazar günü bisikletle tam olarak ismini hatırlıyamadıgım bir köyünde gezmek,eğlenmek veya kafama göre macara gibi eğlenceli bir şeyler arıyordum, O tarihlerde pilli çanta Radyo pek begeni kazanmıştı radyo'yu pisikletimin direksiyonuna yakın bir yerine tutturup bağlamıştım kafamda birazcık çakır keyfli idi.şimdi ismini unuttuğum güzel bir köye vardım.köyün girişinde büyük bir binek taşında oturan çok güzel bir hanımla karşılaştım,karnım aç olduğumu yardım etmesini kibar bir dille istemiştim. baştan bana ters ters bakmıştı sonra, ben daha insalcıl kibar sözler sarf ettikçe ilgisini çekmiş olacağım ki teretütden sonra bana inanarak kabul etmişti birlikte evlerine gitmiştik orada bir eli kınalı erkek ve komşularından başka kadın ve kızlarda vardı önce çok çekindiler şaşırdılar sonra kendi aralarında konuşup anlaştılar ve bana yakınlık gösterip bir konuk sever edası ile iltifatlarda bulundular. Birikte hazırda ne varsa birşeyler yiyip çaylar içmiştik geçen saatler eğlenceli olmuştu konuşmalar gülüşmeler daha sonra evin diğer sahipleri gelmişti.biraz yadırgama oldu ancak benim iyi niyetle yardım istediğimi söyleince sağolsun anladılar karşılıklı konuşmalarımız o hava yine eski neşeli muhabete dönüştürmüştü.Bu evdeki gördüğüm konuk sever ve insanlık adına çok mutlu olmuştum yaşantıları benim kafamda uzun yillar siinmedi.Bu unutamadığım anımı yıllar sonrada olsa şiirsel bir hatıra olarak değerlendirme ihtiyacı duydum Hoş görünüze siğınarak yazdığım bu kısacık öykü ve 'Küylü kadını 'isimli şiirim o günümün anısı'ından kaynaklanan bir belgeselidir,beğeninize sunarken tüm ilgililrere saygılar ve sevgileimi bildiririm.