Köylü İle Bir Konuşma

Memur – Gidiyordum bir gün köye
Gördüm yolda ben birini
Dedim behey gel de beri
Konuşalım senlen şöyle.

Köylü- Bana dedi; ben gidemem
Çünkü bu gün sen memursun
Bense cahil bir köylüyüm
Yalan sözler ben dinlemem

Sizden bizim her zorumuz
Çok uzundur da kolunuz
Biz hep eğeriz de boynumuz
Size köle kul oluruz

Korkuyor hep sizden köylü
Paraylan der alırsınız
Sıraylan der alırsınız
Çöküyor hep böyle köylü

Köylüye siz cellatsınız
Memur değil belasınız
Ne olursa alırsınız
Alır, alır doymazsınız

Köylüdür hep burda yanan
Acılara hep katlanan
Memurlardan odur korkan
Köylü inle, köylü dayan

Memur –Yeter dedim artık köylü
Bunlar artık hepsi öldü
Biz sizin hep hizmetçiniz
Sizsiniz hep efendimiz
Yoktur artık cana kıyan
Vardır hep sizi düşünen
Şurda azdır hep görünen
Artık senin bildiklerin

Hemen oldu koca köylü
Eskisinden cana yakın
Dedi; özür aman evlat
Gel de hepsin bana anlat

Ondan sonra hep beraber
Yola girdik, geldik köye
Dedim; artık memurlardır
Köylüye dost, hem arkadaş

Toprak
6.Temmuz. 1945 saat 16.50
Sarıöküz köyü