Köylü Güzeli Şiiri - Barış Yeşiltaş

KÖYLÜ GÜZELİ

Bu kadehimi, senin şerefine kaldırıyorum köylü güzeli,
Köyden çıkıp geldiğinde, koca İstanbul'a,
Bir lokmalık edeceklerdi seni,
Ben bulup, sahip çıkmasaydım sana,

Şimdi, otur ve iyice düşün,
O gün ben olmasaydım, neler olmuştu sana,
İffetini kaybedecektin bu bir,
Ya bir meyhanede, ayyaşların mezesi olacaktın,

Ya da hayatına son verecektin. Bu da iki,
Koruma altına aldım seni,
Senden hiçbir karşılık beklemeden,
Namusuna yan gözle bile, bakmadan be köylü güzeli,

Seni, ilk gördüğümde, aşık olmuştum,
Senin de, bana aşık olmanı, bekledim yıllarca,
Sen ne yaptın, ipsiz sapsız insanlara kaptırdın gönlünü,
Her acı çekişinde, benim kollarımda teselliyi aradın,

Şimdi o saf köylü kızı değilsin,
Kirlettiler seni, belki defalarca,
O yanlış seçimlerin, kurbanı oldun sen,
Ben seni, karşılıksız, tertemiz duygularla sevmiştim oysa,

Bataklığa düşmemen için, korumaya çalıştıkça seni,
Sen, inadına inadına koşarak gittin bataklığa,
Şimdi memnun musun hayatından,
Erkeklerin, masasına meze olmaktan,

Bu mu kaldı ? O saf köylü kızından geriye kalan,
Ne saflığın kaldı, ne de temizliğin,
Kaç erkek geçti bak, hayatının tam ortasından,
Ben seni masumca, adam gibi sevmiştim oysa.


YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 04.09.2024
SAAT: 08:30