Köylü Güzeli Şiiri - Vezir Pehlevan

Kin, Kibir Bilmez, Köylü Güzeli
Örfüne Bağlıdır, Yazma Bezeli
Ceylan Gibi Seker, Bakış Cilveli
Nice Gönülleri Yakar da Gider.

Yalanı, Hilafı Katmaz Sözüne
Boya badanayı yapmaz yüzüne
Kir, Leke getirmez, asla özüne
Hakikat Yolunu Tutar da Gider.

Açılıp Saçılmaz, Aktır Hayası
Edep Erkân bilir paktır mayası
Kavim Kardeşine olmaz riyası
Kadere boynunu büker de gider.

Saçları omuzdan döşüne düşer
Yosmalık eylemez yiğitçe yaşar
Yalnızca Zülfünü, Erine açar
Nikâbı Yüzüne Örter de gider.

Nazar Bakışlara, Dönüp Aldanmaz
Gönül bahçesine Baykuş kondurmaz
Mürüvvet Atına Namert bindirmez
Piştovu Beline, Takar da Gider.

Buluşur güzeller çeşme başında
Bulguru Öğütür, Dibek Taşında
Binbir Lezzet olur Ekmek Aşında
Sofraya Bereket Katar da gider.

Koyun, Kuzu güder kırda, bayırda
Yazın Hasat Eder, Tarla Çayırda
Kin, nefreti bilmez, gönlü hayırda
Hayır, Hasenat Eker de Gider.

Yabana göstermez, Saçın telini
Erinden Gayrıya, Vermez Elini
Ağyara söylemez müşkül halini
Derdini Mevla'ya döker de gider.

Der Vezir Güzele hürmetim vardır
Anadır, Bacıdır, Yoldaştır Yardır
Otağa Şereftir, Namustur Ardır
Bunca meşakatı çeker de gider.

21 Haziran 1987 / ŞAVŞAT
-----------------------------------------
Vezir PEHLEVAN