Köylü Çocuğuyam Şiiri - Mehmet Demir Atmalı

Köylü Çocuğuyam

Bazan Köyden Şehre inerdim,
Şeherde kaybolur dönerdim.
İnce konuşanı kınardım;
Çünkü ben, Köylü Çocuğuyam...

Varıp şehre, mektepli oldum.
Döndüm-dolaştım köye geldim.
Sonra emmi gızına galdım;
Çünkü ben, Köylü Çocuğuyam...

Kimi zaman param gelmedi,
Gurbet elde yüzüm gülmedi,
Heç gız arkadaşım olmadı;
Çünkü ben, Köylü çocuğuyam...

Ben ilk gıza aşık olurdum,
Başkaca kadın yok sanırdım,
O aşkın uğruna ölürdüm;
Çünkü ben, Köylü Çocuğuyam...

Sonra yüksek tahsil yaparam,
Şeherlim, yerini kaparam,
Sosyete gızlarını öperem;
Çünkü ben, Köylü Çocuğuyam...

Sosyete-Sosyete'ye varır,
İdiş keyfinden göz yaşarır...
En sonunda iş bana galır;
Çünkü ben, Köylü Çocuğuyam...

Banker olur ben de şişerim,
Önce emmi gızını boşarım,
On iki metresle yaşarım;
Çünkü ben, Köylü Çocuğuyam...
27.1.2004

Mehmet Demir Atmalı
Kayıt Tarihi : 11.7.2005 20:02:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Mehmet Nacar
    Mehmet Nacar

    Banker olur ben de şişerim,
    Önce emmi gızını boşarım,
    On iki metresle yaşarım;
    Çünkü ben, Köylü Çocuğuyam...
    **********
    Parayı buluınca kendini kaybedenleri iyi anlatmışsın dostum. Ülke gerçeği bunlar.
    Kutlarım, saygılar.

    Mehmet Nacar

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)

Mehmet Demir Atmalı