Köyenştitüsü... Şiiri - Ozan Vurguni

İnsanlığı içden dağlarken derdi
Yarına bir yoldu Köyenstitüsü.
Kuru çalılara hayat can verdi
Halkı saran koldu Köyenstitüsü.

Horlanmasın diye ezilen halklar
Eğitimle eşit paylanır mülkler
Yırtık mintanlarla geldi çocuklar
Umutlar'la doldu Köyenstitüsü.

Eğitim üretim için geldiler
Kurumuş boz kıra hayat verdiler
Saltanatı yıkıp yere serdiler
Karanlığı sildi Köyenstitüsü.

Eğitim ordusu girdi cepheye
Aksu’ya Gönen’e, Kepirtepe’ye.
Hasanoğlan sığmaz gayrı kefeye
Damlaydı sel oldu Köyenstitüsü.

Mozart’ Bethoven’la aşkı dokuyup
Horon tepindiker Balzak okuyup
Eğitim içinden vermeden kayıp
İnsanı hak bildi Köyenstitüsü

Eşit yürüyerek erkek kadını
Salladılar mollaların tahtını
Yıktılar beylerin saltanatını
Hakkı bilen eldi Köyenstitüsü..

İnsanlıktan yana kurdu toyunu
Bozuldu beylerin kirli oyunu
Akıttılar İdris dağın suyunu
Kızıl açan güldü Köyenstitüsü.

Halaya durdular yıldızelinde
Efeler diz vurdu türkü dilinde
Horon tepindiker beylik düzünde
Aşkla çoşan seldi Köyenstitüsü...

Nasırlı ellerde su durulmadan
Kazmalar sallandı hiç yorulmadan.
Kerpiç döktük yara'lar sarılmadan
Hiç susmaz bir dildi köyenstitüsü.

Yüzsüzdüler sanki karanlık gece
Çıktı inlerinden hepsi sinsice
Vurdular sırtından günü haince
Güneş iken soldu köyenstitüsü..

Saklanmış paslı bir hançer kınına
Vurguni' takıldık puştun ağına
Yenik düştük alçak karanlığına
Solan kızıl güldü köyenstitüsü...

Nisan 1993. Abdullah Oral....