Köye Varınca Şiiri - Mehmet Kuntbilek

KÖYE VARINCA
Deli mezarına vardım göründü köyüm,
Burada kalır hep akrabam soyum,
Hastalanmış yatıyor Öpenoğlu dayım,
Bir çoğunu melul mahsun gördüm.

Sütçü Mehmet koşturuyor motoru,
Bulamadım eski hürmeti hatırı,
Yakupoğlu Ramazan tımar etmez olmuş katırı,
Bir evlek sürmeden birine tohum saçar gördüm.

Şakir Öztürk görüyor hep canavarı kurdu,
Kopuk Hasan'dan sorulur köyün derdi,
Kalmamış Nasıftan başka bir merdi,
Onu da Mırı Mehmediyle tartışırken gördüm.

Kurumuş Suluderenin kavakları söğütleri,
Reçel olmuş kızılcığı böğürtlenleri,
Keçilinin nice nice koç gibi yiğitleri,
Tahsil için köyden kaçar gördüm.

Mühendis Bekir Pektaş tilki peşinde,
Şaban tavşanı tavada görür düşünde,
Henüz daha on üç on dört yaşında,
Çocukları babasıyla oyunda gördüm.

Var gencinden çok köyün kocası,
Tütmez olmuş köy odasının bacası,
Pekte yakışıklıymış köyün hocası,
Onu da insanlardan kaçar gördüm.

Hacıoğlu Mehmedin altından dişleri,
Gerçekleşmez olmaz gördüğü düşleri,
Accının çeşmede Köpek aramak olmuş işleri,
Onu da Örenköyde şaşar gördüm.

Yaza dönmüş köyümün kışı,
Yine çok var toprağından taşı,
Viran olmuş Oluksekizinin başı,
Onuda sesini kesmiş susar gördüm.

Kopuk Hasandır köyün hakanı,
Çakıcı içişleri Süllü başbakanı,
Şamcı Mevlüt çobanların can yakanı,
Bir çoğunu politikaya koşar gördüm.

Savırdan Ahmet’tir köyün irisi,
Sağıroğlu Halil hepsinin dirisi,
Ülük Hacı Mustafa onların perisi,
Onlarıda üçer ayak olmuş gezer gördüm.

Osmanoğlu Mustafa kahveci olmuş çay pişirir,
Hacıoğlu Mehmet ağa boşları deşirir,
Kopuk Hasan’ın konkende taşları aşırır,
Kart Ahmed’i okeyde yenilir gördüm.

Alıç ağaçları cinsiyet değiştirmiş olmuş muşmula,
Elmalar armutlar nimet veriyor her kula,
Köstebekler yuva yapmış sağa sola,
Tilkileri avcılara meydan okur gördüm

Toprak damlar dönmüş çatıya,
Çoban Sarıdayım kış eliyle gitmiyor yatıya,
Birkaç tane köpek bağlamış kapıya,
Onu da evladını yadellere satar gördüm.

Görünmüyor bizim Marangoz Musa,
Kimisi gamlı kimisini almış bir tasa,
Kediler pes etmiş fareler olmuş paşa,
Sütçü Alisini de çocuk avutur gördüm.

Duyuyormuş artık Püsü dayının kulağı,
Şaban Öztürk köyün habercisi ulağı,
Aktoprağın Kurağı çok, azdır sulağı,
Elmayı ,armudu, kayısıyı biter gördüm.

Nine olmuş al yazmalı analar,
Kezibanlar Fatmalar Ayşe analar,
Öküze meydan okuyor buzağılar danalar,
Eşekler hamut takınmış çift sürer gördüm.

Üsüğü yazmazsan bana darılır,
Arkadaşlar, akrabalar boynuma sarılır,
İyiden kötüden haber sorulur,
Kemal’ide selam verip geçer gördüm.

Vazgeçmiş bir çoğu karasabandan,
Toplanıp geldik yattan yabandan,
Çay, kahve içtik Mustafadan Şabandan,
Köyde İki kahvede dört masa gördüm.

Sütcünün Yalçının var kuzusu koyunu,
Yüzüğün yerini almış konken oyunu,
Herkez evine almış elektriğini suyunu,
Testileri, helkeleri tarihe karışmış gördüm.

Şaban kahvede geçiniyor çaydan, sükadan,
Size bir şiir yazdım yürekten ve candan,
Kolaymı tam Yirmibeş yıl geçti aradan,
Çoban çökerteni ayağıma batar gördüm.

Çocuklar hep okumaya gitmiş güldür güldür
Yetişmiş Doktor , Subay , Hakim, Müdür
Mehmet TAŞALTIN olmuş Genel Müdür
Balcıyı Madenliyi Kıskanır gördüm.

Keçilinin çoktur kalem tutan yiğidi
Köyde yokluk vardı ama herkes bir idi
Astsubay Murat ATEŞ köyün ilk şehidi
Onu da Akşehir şehit mezarlığında gördüm.

Şiirimi okuyunca kusura bakmayın,
Bazen böyle yazarım kafanıza takmayın,
Gençler Eller çalışırken sizler yatmayın,
Ben kendimi Akşehir'e kaçar gördüm.

Bu şiiri HALİL ATEŞ böyle yazdı,
Mehmet KUNTBİLEK de sesiyle çizdi.
Bu Keçilide ne yiğitler geldi gezdi.
Hepsini köyün girişinde yatarken gördüm.