Köye Özlem Şiiri - Kazim Bektaş

Köye Özlem

Evin önündeki yaşlı armut ağacını,
Onun altında, hani bir tahtası da kırık;
Binbir çeşit böceğin oyuğuyla bezenmiş,
Aman yavaş otur, şimdi kırılabilirim diyen…
Tahta oturağı özledim.

Yoldan geçen HEMO ayzerı
hısgeleriyı ğanizezeyi eşikoteyi özledim,
Komşu köyün kızına ve oğluna...

Atıyla onbeş günde bir geçen
mehmedi hesraso amcamı
Karşı mahalledeki üyrami elkeyi,
Değirmene buğday taşiyan keleşı..

Düğüne giden ĞATÜNİ neneye,
Bir nefes sigara tüttürmek isteyen
ŞEYİNİ HENEY emmiye.

Yoldan geçen hayat yolcusuna
ve daha nicelerine yarenlik etmiş.

Ama yün gibi rahatlık veren,
Ne iyi etmişim de oturmuşum dedirten,
Derde kedere
Bir anlık da olsa mola verdiren,
ŞAHBEKİR ziyaretini ÖZLEDİM

Özlediğim toprak değil belki de…
Orada bulunmak.
Evet, evet…
Galiba orada bulunmak dileğim.
Köyümde olmayı özledim.

Her tondan yeşilini,
Onlarca kuşun sesini
Yerdeki karıncasını belki de …
Beklide hüsey’ni ismeyi özledim

Mayıstan top yapan böceğini,
Her gelişimde biraz daha yaşlanmış
İmam’i hısi hespiriyi ÖZLEDİM.

Hemi keleşı özledim vesselam...
Çimen çimen kokan,
Buram buram hayat fışkıran
Kangeninın suyunu özledim

Köyümü…

Doğduğum toprakları özledim
Ölürcesine…
Mezarında çiçekler açan,
Babamı özledim belki de …

Bana hayat veren,
Hayatı öğreten babamı…
Sut annem olan MEDİNEYİ özledim

Nur içinde yat “Babam
Komşum olan hısihesenı
Fati reçeviyi Fati ismeyi özledim
Ben ben köyümün toprağını özledim.
ÖZLEDİM.Kazim BEKTAŞ

Kazim Bektaş
Kayıt Tarihi : 20.10.2010 16:53:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Kazim Bektaş