Köye Kaçış Şiiri - Hüseyin Güneş

acı vurmuş gecelere
raysız yürüyor kara yılan
bir gece
bir garip serce konuyor omuzuma
lekelenmiş gömleğimi yırtıyorum
böyle mi olmalıydı düşlerim
hep lekeli...

bir deli beşik gibi sallandı tren
içten içe gül kokuyordu yatağımda
son kez ateşlemiştim soğukluğumu
bir daha üşümeyecektim
söz...

bir deli beşik gibi sallandı tren
kaçıyoruz şehirden
korkuluksuz beklemez mi başak
umuda bıraktık tarlamızı
kaçıyoruz şehirden...
.......................................................

kim sahipsizliğimizi sahiplenecek anne?
büyük şehirlerin ruhsuzluğu bu işte
imecesiz yaşıyor insanlar
dönelim ne olur,
dönelim anne,
köy yollarının balçığına saplı
bir yırtık papuç yeter bize...