Köye Giden Mektup Şiiri - Habip Altıok

Aziz dostum bizim köyden ne haber?
Çiğdemlerin çıkmasından haber ver.
Eridi mi karlar, geldi mi bahar?
Tezeklerin kokmasından haber ver...

Var mı daha atlarını parlatan?
At ile eşeği, koşup terleten?
Çiftçilerin şu ektiği tarladan,
Tohumların çıkmasından haber ver...

Camide cemaat, sohbetler nasıl?
Aliler, Veliler, Ahmetler nasıl?
Kahveyi özledim, ahbaplar nasıl?
Arı gibi sokmasından haber ver...

Çeşmeler nasıl iyi akıyor mu?
Kızlarımız halâ su çekiyor mu?
Gençler ayna tutup çok bakıyor mu?
Serçelerin sekmesinden haber ver...

Guçcük Ağam gil, sattı mı buğdayı?
Hacı Aptılla, açtı mı odayı?
Yoksa hemen kaldırdı mı sobayı?
Odun, kömür yakmasından haber ver...

Seslenmiş ya, Atatürk’ün büstüne,
Bilmem Del’Ali’nin, bize kastı ne?
Yağma Rahmet! diye köyün üstüne,
‘Tabla beton’ atmasından haber ver...

Örtülü’de yuduğumuz örtüler,
Üstümüze giydiğimiz pılı pırtılar.
Size de geliyor mu partiler?
Birbirine çatmasından haber ver...

Her gün boş gider, bomboş gelirdi.
Sabah ayık gider, sarhoş gelirdi.
Olsun, gene de bize çok hoş gelirdi.
Golf'ün ekmek teknesinden haber ver...

Çare olurdu ya? tüm derdimize,
Seyid’in Sancağı geldi mi size?
Sürünce kumaşı yüzümüze,
Tüm cinlerin çıkmasından haber ver...

Biri konuşurken, beşi söylerken,
Herkes birbirini böyle dinlerken.
Kahvede dört kardeş kağıt oynarken,
Birbirini ütmesinden haber ver...

Ellerinden öperim yaşlıların,
Kavga ettiğimiz tüm komşuların.
Çimdiğimiz o çamurlu suların,
Derelerin akmasından haber ver...

Anla gayri yazamadım, söz derin.
Sürmeyle süslenen kara gözlerin,
Düğünlerde şu teft çalan kızların,
Zülüfbastı takmasından haber ver...

Üstü çorak damlarında yattığım.
Elmasını, üzümünü sattığım.
Gayrı ne var’sa, hep unuttuğum,
Ayşe'sinden, Fatma'sından haber ver...