Koydum Seni Şiiri - Veysel Çeliker

Hazanım,
Hazan yaprağım
Sana rastladım
Sonbaharımızda

Yaratıldığımdan bu yana
Almıştın en güzel halini,
Hamdın…
Piştin…

Küçüktün…
Büyüdün…
Çınarında hayatının
Yeşilken sarardın

Saçlarının biçiminde
Sanki yakamozdu
Güneşin kızıllığı perçem oldu
Kamaştı gözlerim,

Yeşilden sarıya, turuncudan kızıla
Biçim miydin oylumlarında?
Paletimin, fırçamın ucunda
Esmerim, rengim oldun sonunda…

Yetişmesem,
Hani geç kalsam,
Kopmuşken dalından
Seni havalandıran rüzgarın olmakta

Sen ki,
Bir tüy gibi,
Kıvrım ve dalgalanmalarla
Rakkasenin büyüleyen raksı

Heyecanlandırıp umutlandıran,
Tutup sarılası,
Yerlerde yuvarlanası
Gözlerimden

Ellerime aktın.
Korktum!
Birden dağılıverirsin diye…
Avucumdaydın

Şiddetlendi rüzgar,
Esiyordu yerden göğe,
Karayel, poyraz
Belki de lodos

Kenetledim parmaklarımı
Yakalanışı yüreğinin üzerine,
Gözlerin yüreğin olmuştu.
Kaçamıyordu kirpiklerin,

Ama batmıyordu da…
Gülün dikeni gibi acıtmıyordu da…
Yere düşürmedim seni
En yükseğe eriştiğim yere

Koydum seni…
Hazanım,
Hazan yaprağım,
Yüreğimin tam içine
tam içine…

(BURSA 14.06.2006)