Koydu Kabrine Şiiri - Fatih Güler

Gülecek sandıydım kader yüzüne
Gülmedi bebeğim ağladı bize
Cansız bedenini verdi elime
Göz yaşlar içinde koydu kabrine

Pembe hayallerle ömür geçerdi
Ömür kan ağlarken yüzler gülerdi
Canından daha çok beni severdi
Güz güller biçimde koydu kabrine

Anlamadım gitti nasıl kadermiş
Kahpe kurşunlarla çekip gidermiş
Nemli gözlerimden yaşlar dökermiş
Gözler göre göre koydu kabrine

Canım yandı canım sönmedi ateş
Düşen yeri yaktı dinmedi yangın
Garibin çilesi bitmedi yavrum
Kralın evinde koydu kabrine.