Köyden Şehire Son Mektup

KÖYDEN ŞEHİRE SON MEKTUP

Oğlum Osman! Ben hastayam yatirem
Gözüm görmir kalemi zor tutirem
Selâm edir gözlerizden öpirem
Epeydir heberiz almirem oğul
Gözlerim yollarda gülmirem oğul.

Gelin hanım çoluk çocuk neydirler
İnşaallah koni - komşi eydirler
Siz gideli veran oldi bu yerler
Ben niye bir rahat olmirem oğul?
Ağlirem ağlirem gülmirem oğul.

Gülnaz gelin yaşmağıni aştimi
Ecep torunlarım yoldan şaştimi
Bele şeyler aklıma bir düştimi
Aklım oynar diye dalmirem oğul
Derdimden ağlirem gülmirem oğul.

Duydum orda komşiluk ne yoğimiş
İnsanlari birbirinden soğumiş
Arsızluklar hırsızluklar çoğimiş
Sen beni çağırma gelmirem oğul
Günlerdir ağlirem gülmirem oğul.

Kul Allah’a değil kula kul olmiş
Gurbet kapilari çıkar yol olmiş
Paramız erimiş bitmiş pul olmiş
Neye? Niçün? Neden? bilmirem oğul
Aylardur ağlirem gülmirem oğul.

Evel buralarda her şey gözeldi
Şindi köylerde de ehlâk bozuldi
Sevgi sayği ahde vefa azaldi
Eylüge karşiluk bulmirem oğul
Ben neden bir türli gülmirem oğul?

Çalişa çalişa belim büküldi
Sakalım ağardi saçım töküldi
Gözden ferman dizden derman çekildi
Derin bir uykıya dalmirem oğul
Her gece ağlirem gülmirem oğul.

Anayın sorirsez epey yaşlandi
Dedim “oğlun gelmiş” ele hoşlandi
Hesretizden yandi yandi haşlandi
Orya gelmek ister salmirem oğul
Ben zeten ağlirem gülmirem oğul.

Kurak getti torpaklar hep yarıldi
Tilifon etmediz anan darıldi
Recep emmin selâsi dün verildi
Yıllara direnir yılmirem oğul
Yıllardur ağlirem gülmirem oğul.

Bu son mektubumdur bilirsez eger
Son bir kez görürüz gelirsez eger
“Eman baba öl get” diyirsez eger
Ölüm kurtuluş ya! ölmirem oğul
Çilemi çekirem gülmirem oğul.

A. KADİR ŞAHİN