Köyden Mektup ( Gardaş)

Nazaramı geldi bilmemki köyüm.
Memet susuz içti, rakıyı gardaş.
Yabana mum oldu, terketti soyum.
Yediden yetmişe, göçtü be gardaş.

Deli Nazım üfledi , yedi yoğurdu.
Yedi günlük gelin, bebek doğurdu.
Uluyarak geçti, çakalı kurdu.
Köpekler kapıdan, kaçtı be gardaş.

Zülfikar’ın adı, Elif’e döndü.
Doktora gitmeden, ocağı söndü.
Muhtar emmi kendin, padişah sandı.
Hanelere nifak saçtı be gardaş.

Ar namus kalmadı, iffet sürgünde.
Hüsam dayı davul çaldı düğünde.
Telli Emine’nin kaçtığı günde.
Kargalar saçaktan, uçtu be gardaş.

Çocuklara yol göründü gurbette.
Zehirler döküldü, taşta şerbette.
Bir gün olur, güneş doğup elbette.
Umutla ışığı, seçti be gardaş.

Ozanım der, kırılınca dalımız.
Çiçek olmayınca, bitti balımız.
Böyle gider ise, bizim halımız.
Ölmeden kefeni, biçti be gardaş.

16.09.2019
Erbaa