Köyden Mektup - 12 Şiiri - Salih Erdem

Havadis sorarsın bizim ellerden
Hanemize efkâr bastı arkıdeş
Umutlar çoktandır esen yellerden
Selamı sabahı kesti arkıdeş.

Art arda depremle akıl şaşıyor
Acılar dağından çığlar düşüyor
Vicdanlar buz kesmiş gönül üşüyor
Bizeymiş feleğin kastı arkıdeş.

Sokaklar cinnette, çöpte bebeler
Geceler koynuna felaket beler
İnsanı zamansız ölüm sobeler
Felaket dağlara pustu arkıdeş.

Biricik şahidim şu fakir hane
Şehitle birlikte düşen her anne
Selalar hüznüyle dolan bu sine
Hicazı, hüzzamı, rastı arkıdeş.

Hırsızım evdedir nafile görek
Yiyorlar nasılsa Hasan’ın börek
Ruha çöreklenmiş koca engerek
Ne varsa zehrini kustu arkıdeş.

Bir yanda bebeğe pırlanta takan
Bir yanda çaresiz kendini yakan
Bir yanda yanana kayıtsız bakan(!)
Koca köy lal oldu sustu arkıdeş.

Herkesin karnı tok, diyemiyorum
Kimsenin derdi yok, diyemiyorum
Mutluyuz, hem de çok, diyemiyorum
Hayat suratını astı arkıdeş.

01.01.2018 – 09.02.2020
Salih ERDEM