Köyden Haber Şiiri - Abbas Paksoy

Köyden Haber

Kara sabandı, ellerinde kuran.
Kara hoca Evinde, hasta olunca oturan,
Mehmet’le, Kara Duran.
Gayrı, Halbur yaylasına çıktı mı?

Hala, çalışıyor mu çocukları.
Salınır mı, kızların boncukları.
Topraktı, hepsinin oyuncakları.
Güzden ekilmeyen yeri, kaldı mı?

Mekeler de, somağa gelmedi mi?
Bıyıklının mıkı, körelmedi mi?
Memidik koca, daha ölmedi mi?
Biraz, haber yazı, bana köyden.

Aziz ağa, tabutumu kaşıdı.
Mühtü şarap içmiş, yolu şaşırdı.
Abdullah Mehmet, donamı kaçırdı.
Bolca haber yazın, bana köyden.

Yahya ile Hacı, leh demişlerdi.
Daha, illallahı, demediler mi?
Süslü çiçeğe, kız vermediler mi?
Çokça haber yazın, bana köyden.

Anşa kâhyanın, kulu Emir Osman.
Kolu kesik diye, Selime küsmen.
Bıyıklı Musa’ya da, olsun selam.
Yazın hele, köyden daha ne haber.

Osman hocaya, boş mu kaldı meydan.
Mehmet hocaya, dünya oldu mu zindan.
Pancarlıdan, ayı, çıkarsa inden.
Söyleyin hele, kim vuracak onu.

Yeşilin, ektiği tohum, bitti mi?
Hayriye hatun, murada yetti mi?
Cennet hatunda, kocaya gitti mi?
Yazın hele, köyden daha ne haber.

PAKSOY’um, haberi bolca istiyor.
Tüm dosta selam, düşmana sus diyor.
Güzelin de iyisine, has diyor.
Varsa iyisi, tez yazın, bir haber.