Köyden Göçenler Şiiri - Turgay Arduç

Bilmem şu felek şimdi nerede, Hiç kimse durmuyor şu bizim köyde, Kimi öldü gitti dönülmez yerde, Giden çekti gitti bizi bıraktı. Mehmet Ali artık tavşan vurmuyor, O’nu buralarda kimse görmüyor, Erturan, Cemil artık köyde durmuyor, Onlarda çekti gitti bizi bıraktı. Nerede bizim Murat aga nerede, Koyunları su içmiyor derede, Lokman, Münüp, Ekrem durmaz burada, Onlarda çekti gitti bizi bıraktı. Viran olmuş kuzbahçenin bağları, Solmuş artık açılmıyor gülleri, Sait, Adil, Celal köyün beyleri, Onlarda çekti gitti bizi bıraktı. Köyde birde hacı Habib var idi, O’na Almanya’dan mektup gelirdi, O’da şimdi bahçeleri viran bıraktı, O’da çekti gitti bizi bıraktı. Hışır İsmail’in şimdi kapısı kitli, Halis, Ahmet, Oktay buradan gitti, Nevzat, Neşet, Yüksel nerede şimdi, Onlarda çekti gitti bizi bıraktı. Erisinde şu dağların karı erisin, Çevirin dünyayı tersine dönsün, Söyleyin uzun Mehmet’e evine dönsün, O’da çekti gitti bizi bıraktı. Başlar öne eğik kimse bakmıyor, Bıçağı vursalar kanım akmıyor, İbrahim, Zekeriya neden sudan çıkmıyor, Onlarda çekti gitti bizi bıraktı. Köyün ortasına düğün kuruldu, Herkes birbirine Cemal’ı sordu, Ondanda hatıra davulu kaldı, O’da çekti gitti bizi bıraktı. Çağlağanın artık suyu kesildi, Şimdi oralara kanal yapıldı, Kazım’ın Şerif’in evi yıkıldı, Onlarda çekti gitti bizi bıraktı. Yeter Turgay yeter bu kadar yeter, Herkes oldu artık ölümden beter, Kim ne derse desin hepisi kader, Sevdiklerin gitti seni yalnız bıraktı Turgay Arduç 12,09,2008