Köydeki Günler Şiiri - Nurettin Sevim

Bizler de çocuktuk bizde bir zaman.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.
Aklıma geldikçe anarım her an.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.

Koşturma oynar, yüzük saklardık.
Kestane pişirir, darı patlardık.
Kimi sek sek oynar, ipten atlardık.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.

Oyuna başlarken ayak atmaca.
Fırın önlerinde köşe kapmaca.
Körebe, saklambaç, mendil kapmaca.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.

Okulda, sokakta hep yarışırdık.
Bazen darılsak ta tez barışırdık .
Lamba ışığında ders çalışırdık.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.

Çizgici, susgobak, ve uzuneşek.
Her oyun güç ister, hem de yetenek.
Keyifle oynardık yorulana dek.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.

Arkadaşlar ile olurduk sağdıç.
Patlangoz yapardık atardık ardıç.
Ayaklarımızda bir naylon pabuç
Ne güzel günlerdi köydeki günler.

Sıcakta çimerdik yazın derede.
O eski günlerim şimdi nerede?
Hepsi masal oldu kaldı geride.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.

Ne televizyon var, ne bilgisayar.
Ne cep telefonu, ne internet var.
Teknoloji değil, samimiyet var.
Ne güzel günlerdi köydeki günler.