Köydeki Çay Bahçesi Şiiri - Halim Akın

Bir sabah erken kalkıp, yürümeye başladım,
Dere tepe demedim, yolları adımladım...

Bir tarafım bulut gibi, zeytin tarlaları,
Diğer yanım yemyeşil, çam ağaçları...

Çamlar mis gibi, oksijen saçıyordu,
Ciğerlerim adeta, bayram yapıyordu…

Biraz daha yürüdüm, duydum bir müzik sesi,
Az ilerde göründü, güzel bir çay bahçesi…

Oturdum, soluklandım, içtim çayımı,
O güzel manzaranın, çıkardım tadını…

Tam kalkayım artık, döneyim derken,
Bir kadın geldi benim, geldiğim yerden…

Üzerindeki tişört, biraz ıslanmış,
Belli ki benim gibi, yürüyüş yapmış...

Ordakiler tanıyordu, hal hatır sordu,
Benden uzak bir masaya, gitti oturdu...

Dinledim konuşurken, yazlığı varmış,
Yurt dışında çalışırmış, izinli gelmiş...

Manzarayı seyrederken, çayını yudumladı,
Çakmak çakmak bakan, gözleri vardı...

Bir çay daha söyledim, ister istemez,
O güzellik bırakılıp, ordan gidilmez...

Ne yapıp, ne edip, tanışmalıydım,
Utana sıkıla, günaydın dedim...

Gözleri ışıl ışıl, merhaba dedi,
Nedendir bilinmez, bir çayda o istedi...

Güneş geldi masama, diye söylendim,
Aldım yarım çayımı, kalkıp dineldim...

Buyur etti masasına, burası gölge diye,
Tokalaşıp, oturdum boş olan sandalyeye...

Manzarayı seyredip, konuştuk ordan burdan,
Kızlarıyla izne gelmiş, gurbetten, Avrupa’dan...

Kalkmalıyım artık dedi, kızlar kahvaltı bekler,
Kahvaltıdan sonra biraz, denize gidecekler…

Birlikte yürüdük, aynı yolu dönerken,
Ceylan gibi ürkekti, bana veda ederken...

Telefonumu aldı, ararım sizi diye,
Ayrıldık bir gün, görüşmek dileğiyle...

Bilmiyorum arar mı, zaman ne gösterecek,
Ama kalbim ümitle, onu hep bekleyecek...

Halim AKIN
28 Temmuz 2009 11.05 - İZMİR