Köyde Olmak Vardı Şimdi Şiiri - Yorumlar

Bende köyümde olmak istiyorum..Üstad..hatırlattığın ne çok şey vardı dizelerinde ahhh .!bir bilsen..bu özlem dolu dizelerin yazarını saygıyla sevgiyle..selamlarım..

'köyde olmak vardı şimdi
köyde ve çocuk
varsın oyuna almasınlar
köyden kurtulmak adına okuduk
bizi şehre de almadılar
yanarım..'


uzunluğuna karşın son sözüne kadar bütünlüğünü koruyan, iç seslerin yoğun olduğu şiirinizi okumak güzeldi.
doğadan kopmadan, doğayla uyum içinde yaşamak özlemi duymuyor muyuz hepimiz?
dost yüreğinizi ve şiirinizi kutluyorum.

Çocuk sizin içinizde belliki,
zaman zaman çekiştiriyor anılardaki köye...
Güzeldi, yüreğinize sağlık.

TEBRİKLER ÜSTADIM!
VATAN SEVGİSİ İMANDANDIR. KÖYÜNÜZÜ, YÖRENİZİ ANLATAN NADİDE, PASTORAL BİR ŞİİRDİ. ZEVKLE OKUDUM. KALEMİNİZ DAİM OLSUN.
ELLERİNİZ DERT GÖRMESİN.
İLK VE TAM PUAN BENDEN.
100+ANTO..
SELAM VE DUALAR..

siz koyde olmak vardi deyince hocam,bendende bu dizeler dokuldu.evet var mi acep o yillara geri donmek..cok guzeldi siiriniz .daim olsun sevgi dolu yureginiz.mevlama emanet olasiniz hocam.

Atlarla Çocukluk Yıllarım

Kara sabana koşardık, biz atlarımızı.
Sürerdik evlek evlek, hep tarlalarımızı.
Mola da kısraklar emzirirdi, taylarını.
Biz de ayran içerdik, silince terimizi.

Harman zamanı, düvene atlar koşulunca,
Kirmen gibi dönderirdik, düvene binince.
Buğday başaklarının üstünde, saatlerce,
Düven sürmek hoştu, kara sıcakta delice.

Benim asli görevimdi, atları sulamak.
Timarlarıyla uğraşıp, sevgiyle okşamak.
Yerleri temizleyip, eğerini kuşamak.
En büyük sevdamdı, delicesine at sürmek.

Ata binip koşturmak, çocuksu düşlerle.
At üstünde rüzgara, meydan okurcasına.
bozkırda yelelerine yapışıp, sıkıca.
Yarış ederdik rüzgarda, biz uçarçasına.

Attan düşen iflah olmaz, derdi ebem zeynep.
Derdim; merkepten düşene ne olur ki acep?
Güler geçerdi bana, derdi; yavrum dikkat et.
Zor izin verirdi, rahmetliyi özlerim hep.

Özledim dağlarda özgürce, at binişleri.
Mazide kaldı, yağız atın kişnemeleri.
Seviyordum onlarla uğraşmayı, yazları.
İçimde hep uhte şimdi, çocukluk yılları.

koyde oyuna katmazlar
sehirde adama saymazlar
donmeyi goze almis koyune hasret olanlar
gel etme,eyleme ibraham gardas,oyuna gatmazlar
en eyusu,beni dinle
davet ediveriyem sizu,dogru soyluyem
dedik ya,
kovulanlara kapimiz açiktir,hanemize buyursun canlar...
birak tepissin,insanligi bilmeyen,hayvanlar...


Harika bir eser okudum.
çok çok da,guldum.sag olun...

Saygilar.

Akıl böylesi köyde kalınca, şehirde olmakta bir şey ifade etmez, sürekli hasretten başka ...

Güzel ve içten bir çalışmaydı..
Kaleminize sağlık sayın İbrahim Çelikli...

hayat bu...

mücadele ve yaşam savıurur yaprak misali...

yüreğin özlemi tütmüş derinlerden...

güzeldi...

saygılar kaleminize...