Ben her köşesinde yurdumun,
Öğretmenim,
İnsanım, insandır benim derdim.
Öyle uzaklardan bakmayın,
Bakmayın ne olur anlayamazsınız;
Fırtınanın uğultusunu,
Köyümün yamaçlarında çakal ulumasını!
Gelin görün köyümü,
Duvağında toz duman
Buzdan camları var derelerimin,
Sorgusuz sualsiz idamlık,
Saçaklarımda sarkan buzların!
Yollarım kapanmış aylarca
Günlerce zincirlenmişim bir eve.
Mahkumu olmuşum köyümde
Geçit vermez kardan zabitler!
Ne gelene, ne gidene..
Dışarıda kar yüreğimde kor var,
Çıra
..........
..........
Kayıt Tarihi : 12.10.2017 23:19:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Remzi Özmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/10/12/koyde-ogretmen-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!