Köyde kadın olmak 2 Şiiri - Halil Aydın

KÖYDE KADIN OLMAK
Daha güneş doğmadan
Güneş doğar gibi avlu
Kapısından dışarı çıkarlar
Sırtlarında ya çocuk beşiği
Ya da omuzlarında çapa
Orak tırpan
Düşerler yazının yollarına
Orak biçerler,
Çapa yaparlar, tırpan biçerler
Yâda deste yaparlar
O yazın kavurucu sıcağına
Hiç, ama hiç aldırmazlar
Bazen doğrular bir of! Çekerler
Bazen anaların gurbetteki çocukları
Bazen genç kızların yavukluları
Düşer akıllarına
Yanık bir gurbet, hasret türküsü
Ya da bir ağıt
Kulaklara gelir, gelir gider
O eller var ya; o elleri
Nasırlaşmış
Çatlamış hiç akıllarının işi olmaz
O yürekleri var ya yürekleri
Sevgi yüklü
Şefkat yüklü
Hasret yüklü
Tül gibi yufka yürekli
Sevecenlerdir
Mahzundurlar
Kırılgandırlar
Hiç kimseyi üzmek istemezler
Hep üzüntülerini içlerine atarlar
İki damla gözyaşı rahatlatır onları
Kışın o sert sağuna hiç aldırmazlar
İnekleri, ya da koyunları
Sabahın erken saatinde sütlerini sağarlar
Yayık yayarlar, çocuklarına
Sabah kahve altısı hazırlarlar
Hiçbir of bile çekmezler
O kaytanlı allı pullu üç eteğini giyerler
Tosya kuşağını sararlar bellerine
Pullu fesleri başlarında
O güler yüzleriyle
Düğünlere pazarlara giderler
Hiç kimseye eyvallah etmezler
Eşleri ya da çocukları gurbet ellerinde
Hep ne yerler ne içerler diye merak ederler
Düğünlerde, bayramlarda, tatillerde
Yollarını gözlerler
Sofalara çıkarlar; kaşa doğru bakarlar
Gelen omu diye bakarlar

Gerçek olmayınca yıkılırlar
Rüyalarım gerçek çıkmadı diye
Söylenir dururlar
Gurbet türküleri düşmez dillerinden
Sabrederler, direnirler
Nasırlı elleri
Alnındaki hayat çizgileriyle
Hayatın bütün olumsuzluklarına direnirler
Eksilmeyen umutlarıyla
Bütün olumsuzlukların üstesinden
Sabırla gelirler
Onlar anadır, genç kızlardır
İçlerinde bitmeyen umutları
Sıkı, sıkıya bağlandıkları aşkları vardır
Sabırla, inatla
Bütün zorlukların
Üstesinden gelirler
HALİL AYDIN (Sizden biri)