Köyde Hatıra Kalan Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

Benim köyüm ve evim,
Kıymetlidir,kıymetli.
Kahrolası şu gurbet:
Bizleri etti dertli.

Ben köylerde büyüdüm,
Şehirleri sevemem.
Kravatımda olsa:
Ben köyümden kopamam.

Dikkatle baktım durdum:
Tütmuyor bacam niye?
Günümüzde bir çok köy:
Dönmüştür harabeye...

Biraz daha yanaştım:
Kapalı köy evleri.
Bir çok komşu evinin:
Saklanmış kilitleri.

Yalan imiş bu dünya:
Yalan dostalarım yalan.
Çarkı dönmez değirmen:
Köyde hatıra kalan.

Açtım evin kapısın:
Vardım girdim içeri.
Hala dıvarda durur.
Eskimiş resimleri...

Gittim oturdum biraz:
Babamın ocağına.
Çok hasret kalmış idim:
Anamın kucağına.

Şu yalancı dünyada:
Sende yanmışsın bende.
Dertlerim azalıyor:
Ben köyüme gidende.

Kapıldık gidiyoruz:
Bu hayatın çarkına.
Bir çok değerlerin biz:
Çok geç vardık farkına.

Artık geriye gelmez:
O güzel günler Ali.
Nerede olursan ol:
Hiç unutma Silyanı.
30.06.2008 Almnaya