Köyde harman zamanı-2 Şiiri - Halil Aydın

KÖYDE HARMAN ZAMANI-2
Tarlalar küçük, küçüktü, harmanlar küçük, küçüktü
Yabalar sarıçamdan yontulurdu
Tırmıklar fındık ağacındandı
Dirgenler kızılcıktı, sapları yığarlardı
Anadut üç parmaklıydı sapları tutardı
Analar, babalar seher yellerinde
Gece sabaha kadar
Som savururlardı
Yüzbinlerce gökyüzünden yıldızlar bakardı
Ay aydınlatırdı
Yıldızlar kayardı gökyüzünden
Göz alıcı ışıklar saçarak
Çobanyıldızı gözükürdü
Karanlıklar yavaş, yavaş seyrekleşirdi
Bakarsın buğday yığılmış önünde
Yüzüler hafif güler, bereket dilerlerdi
Analar çeç elerlerdi, samanını yele verirlerdi
Güneş aşardı Erkeç kaşından
Bir çaba ekinler çuvallanır
Ambarlara taşınırdı
Samanlar itilirdi harmanlardan
Samanlıklar yamaçlara kurulmuştu
İttiğin samanlar ta dibi bulurdu
Yeniden harmana saplar serilirdi
Düğene koşulurdu hayvanlar
Döne, döne saplar samana dönüşürdü
Öğleye doğru hayvanlar çaya sürülürdü
Yakın harman komşuları ile yemeklerimiz yenirdi
Yeni bir fırsat akşama kadar
Saplar samana dönüştürüldü
Zahmetliydi belki
Ama ne güzel günlerdi
HALİL AYDIN (Sizden biri)