Köyde gelin-2 Şiiri - Halil Aydın

KÖYDE GELİN-2
Ayağı çıplak salına, salına suya gider
Üstünde fistan yırtık etekleri sallanıyor
Sırtında yayık, çatağa suya gidiyor
Bir of çekmez, güler yüzü.....

Gülüşü, yüzü sanki ay parçası
Bakışı ürkek, hop eder yüreği
Yaşmağı yüzünün kapatmıştır
Kaşlar yay gibidir san ki,.....

Selvi boylu yürür; sekmesi kekliğe benzer
Sanki kırlarda açan çiçeğe benzer
Hamarattır yüzü güler, tam bir hanım
Hem de çok beceriklidir, döktürür yemeklerini...
Güneş doğmadan kalkar, evin derler toplar
İneği, davarları sağar, kırlara salar
Hamur yoğurur, mayalanmasını bekler
Ekmek yapar çoluğu çocuğu doyurur....

Koşar eşinin arkasından tarlaya teveğe
Akşama kadar dur; durak bilmez
Davarlar sığılar gelip gelmedi mi diye
Peşine düşer, saman ahırın işi ona düşer....

Fakirdir Anadolu köylüsü
Damat geçinmek için düşer gurbet yoluna
Tarlada mahsulü, toplamak, davar sığırların
Bakımı ona düşer, evde bebeği, endişe içine düşer...

Hastalıklı, ihtiyarlara bakımı
Birde kaynananın geline hor bakışı
Çoluğun çocuğun yemesi içmesi
Çaresizdir, yaşamı zehirdir köy gelinin yaşamı
HALİL Aydın