gömleğimizin bozuk çıtçıtları
eski esvaplardan kesilerek saklandığı
düğme kesesinden seçilerek dikilirdi
iki yakamız bir araya getirilirdi
önce gocuklarda, sonra pantolonlarda
tanıdık cır-cırları
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu da bana köyde ki o yılları hatırlattı ve şimdi iç içe olduğum sosyal kurumlardan ötürü,bir pantolonun kaç kişiye yaradığını.Şimdilerde yamalı giysileri pek beğenmiyor isede fakir fukara insanımız,çaresiz kalınca Ayşe den Fatma ya Emine den Hatice ye kadar ne giysiler ki hiç giyilmemiş gibi elimize geliyorda eski diye,bu insanlarımız yani diye seviniyorlar.Bizimde yakamız bir araya gelemiyor açıkcası.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta