Köyde Bir Gelin Şiiri - Celal Kaya

ANNE

Yağmur renksiz
Gönlüm umut
Bir yerlerde şimşekler çakıyor
Ateş düşüyor dağların ardına
Sicim gibi yağan benim
Servileri deviren şimşek benim
Sen beş çocuk annesi yalnızlık
Tarlaya umut düştü gönlümden
Artık daha bereketli sancıların
Belki biri hasta, biri şirin, biri yaralı
Sen beş çocuklu anne
Parlak sarı pulların heyecanını tatmadan daha
Bir kara taş bastın karnına
Anadolu yaşıyor ama
Güneş sana doğuyor her sabah beş çocuklu anne
Şehirler seni umut ediyor
Sen organiksin
Fezasız göklerde uçmuyor artık kuşlar
Sen beş çocuklu anne
ve kara saban
ve orak
ve umut
yağmur renksiz
Gönlüm umut
Bir yerlerde şimşekler çakıyor
Ateş düşüyor dağların ardına
Ve beş çocuklu kadın
Nasır tutuyor yüreğinden
Çocuklar kendince büyüyor
Beş çocuklu anne
Anlamıyor bile zamanı
Zamanı bölünmüş
Yüreği gibi paramparça
Dünyası
Bir lokma bir hırka
Ve üç gelin
Yirmi nüfus
Bir çift de ihtiyar
Bacada, sofada
Ben ağlamıyorum bu yağmurda
Bu yağmur renksiz
Gözlerim ağlıyor sana
Beş çocuklu yalnızlık anne
Bilir misin bu dünyada kaç kişi yaşıyor?
Cevabın köy nüfusuyla yetim
Kahır yükleniyor taze kar gibi ve kar taneleri kadar
Öyle keyifsizim ki
Kaç çocuk verdin mezara beş çocuklu anne
Kimi boğmacadan, kimi çiçekten
Şimdi mezarları çiçek açıyor beş çocuklu anne