Köpekler havlıyor,zincirler şakırdıyor;
İnsanlar yataklarında uyuyor,
Sahip olmadıklarını düşlüyor,
İyi ve Kötü ile tazeleniyorlar.
Yok oluyor sabahla birlikta hepsi.
Yinede tattılar bütün zevkleri
ve ümit ettiler,
yastıklarda bulamadıkları her şeyi.
Havlamarınla,
Sür beni buralardan seni uyanık köpek,
İzin verme uyku saatinde dinlenmeme,
İşim yok benim rüyalarla.
O halde neden zaman kaybedeyim,
uykucularla?
Çeviren:Furkan Emir
Mahlas:Heimlich Rauchen
Kayıt Tarihi : 2.1.2017 13:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!