Koyda Sensiz Akşamlar Şiiri - Ünal Beşkese

Kızılın her tonuna bürünüp
Batan güneşi uğurlarken ufuk
Ve gün, nazla teslim ederken kendini
Akşamın kollarına, sessiz,
Küçük kıpırtılarla, kızıl menevişler oluşurdu
Kurşuni yüzünde denizin,
Sessiz bir hüzün çökerdi koya,
Melâli sinmiş gibi gözlerinizin...

İşte, bu huzur anında
Neler anlatırım yokluğunuza, bilseniz,
Hiç duymayacak olsanız bile siz...
Bir hazine sandığı gibi
Yüreğimde saklı kalacak sevginiz...

Anlıyorum, hep yalnız geçecek koyda akşamlar,
Siz artık hiç gelmeyeceksiniz
Ve nasıl gizemli bir aşkla sevildiğinizi
Hiç bilmeyeceksiniz...

Ünal Beşkese

Şiiri Değerlendirin

