Koyamam Serçeyi Bülbül Yerine

Bir zamanlar gönlüm bahardı.
Gönül deremden şırıl şırıl sular akardı.
Gönül dağıma bazen yağmış olsa bile kar,
Dert etmezdim gönlüme, bilirdim altında kar çiçeğim var.

Sevemedim,belki onun kadar.
Neyapayım ki! bende olan o kadar.
Aallahın bir günü duymadım ağzından,
Demeddi ki:Sen beni sevmiyorsun benim kadar

Hep açık tuttu gönül kapısını,
Hiç bedelsiz vermişti gönlünün tapusunu.
Ama, fazla süremedim bu mutluluğun sefasını
Kaderde çekmek de varmış bu gönülün cefasını.

Her hafta cuma giderim kabrine.
Güllerin yanında, bir demet da mor menekşe.
Menekşenin büküktür boynu, kendime benzetirim onu
Gözyaşları döke döke koyarım kabrinin üzerine.

Nasıl koklarım bir gül daha üstüne,
Benzer mi hiç onun kokusuna rengine?
Koyamam serçeleri bülbülümün yerine,
Hepsi taklit eder.benzemez ötüşleri bülbülümün sesine.