Köy Yeri Şiiri - Mete Çakır

Gölgeler oynaşıyor gözlerimde
yıllara meydan okuyan
yaşlı çınar ağacının altındaki
işlek köy kahvesinde
oturmuş çayımı yudumlarken ağır ağır
köy yerinin ezelden beridir dilsiz ve sağır
duvarının dibinde tek başımayım
itler uyuz illetinden
tavuklar peşlerinden kovalayan
sevimli çocuklardan muzdarip
köylüler dönmedi henüz harman yerinden
dünyanın en güzel köyünde
aylaklığın tadını çıkarıyorum
unutuyorum geçmişi
neşeyle seyrediyorum
hamur yoğuran anaların
çalışkan ve soylu edimlerini
çeşme başında su dolduran kızların
fısıltıları delerken sessizliği
seyre dalıyorum hemen tepedeki
kırmızı tuğlalı yel değirmenini
güçlü ve düzgün işleyişini kanatlarının
bir dağ kartalının kanatları gibi
bir ah çekiyorum öyle derinden
sanılır ki yangınlardayım
çoktan soğumuş çayım
yudumluyorum
güneşe perde olmuş bulutlar
üşüyorum
bir rüzgar esiyor hafiften
gülümsüyorum….