Köy ve Öğretmen Şiiri - Nur Ünlü

Köylü derler adına
İsim mi sıfat mı ne desem.
Köyden öte bir ad gerek hallerine,
Fukaralıktan yokluktan gelir.

Nimet öpüp başa konur o yerde.
Bululnursa elbet bir yerlerde.
Yarı aç oku yoluna giden talebelerle
Harman gelir , güz gelir ,kış gelir .

Manzumesi ağır gelir ,
Dert yükü kan kusturur insana .
Temiz eller karışmış toprağa,
Akşam olmuş ana, bacı tarladan gelir.

Bir ökğzle çift sürmüş Nuri ağa ,
Krediyle alsa bir tane daha ,
Düşünür durur elleri başında
Ödeyebilir mi ki bahara , yaza.

Ambarda un kalmanış çoluk çocuk aç,
Soğuk damda uyur bilmez ki saat kaç,
Bir vızıltı gelir pencereden zırıl zırıl sesiyle titretir,
Gazete kağıdı olsa hemen de dindirir.

Bulgur yenir yağsız ,
Sorsan bereket versin yavan ekmekten iyidir.
Çocugun saçından boynuna kaçan
Ya nereden gelir?

15'inda varmış ere,
İş bilmezken hem de .
Ansızın neden sonra çalmış kapıyı ölüm
Bu da zahir çocuktan olan çocuktan gelir.

Toplaşır ahali gider mi ilçeye .
Giden acep getirir mi bir şey , bir kimseye.
Öğretmen dergi kıtap ister umud ile ,
Gidenlerin hepten torbası boş gelir.

Başta dert var iken başka başın derdi,
Oturur düşünür unutur damdan akan suyu bile,
Bir iki öğrenci olsun diye diye gider de,
Elleri cebinde düşünür gelir.

Her perşembe bir cumalık gider o yöne
Öğretmen bakınır durur belki diye
Esamesini saymaz bir ehven-i şer ile
Bilmem kimler kimler nereden gelir.

Tarancı söylemiş bir zaman ''Bilmek yanmakmış büsbütün. ''
Öğrendin öğretmek umuduyla yandın bugün.
Bir okul ,iki sırayla dolmadı
Sorma bu düzen nereden gelir.

Makal idi onun adı
Muhanet derler eskiler hani ,iste hep o yaşadı.
Okul okul dedi ,okumak dedi yandı tutuştu.
Yazdı da, yazdıkları Anadolu'dan gelir.