en demokratik okullar, köy okullarıdır. eşitliğin, adaletin ve özgürlüğün simgesidir her biri. şehirlerin uzağında, iklimlerle baş başa, yalnızlık şarkıları söylerler durmadan... solgun duvarlar, aldanışsız gülümser; alay edercesine hayata. asfalta hasret yollar, mırıldanır çocuksu şiirleri, fısıldar umuda dair ezgileri...
en demokratik okullar, köy okullarıdır. hiçbir öğrenciye kılık kıyafet yönetmeliğini uygulayamaz öğretmenler. her öğrenci kafasına göre takılır; kimi kravatsız okul kıyafeti ile gelir sınıfa, tarak uğramamış saçlarını savurur; kimi kot pantolonu, solgun kazağıyla haykırır çocukluğunu...
en demokratik okullar köy okullarıdır. her çocuk istediği dilde oyunlar oynar teneffüs saatlerinde, kimi zaman derste. istediği şarkıları haykırır köy çeperlerinde. Kürtçe çalar ıslıklarını, Türkçe gösterir saygılarını. hiçbirinin diğerinden üstün olmadığını yine en çok kendileri bilir. aynı acının dersine girmiştir hepsi, aynı feleğin ağıdını tutmuştur kimbilir...
en demokratik okullar köy okularıdır. birlikte halay çekilen, birlikte hüzne bürünen bir cephanedir okul bahçesi. herkes dinler birbirini, herkes özgürdür söylediği her cümlede. herkes tanır birbirini, herkes birdir; aynı nehirde yüzen aynı kayık, aynı şiirin kardeş harfi...
en demokratik okullar köy okullarıdır. paranın değeri yoktur, çünkü kantini de yoktur. yoktur hiçbir çocuğun cep telefonu, marka gözlüğü, pahalı elbisesi, lüks spor ayakkabısı... yoktur kızların makyaj malzemesi, renklere boyanmış kol çantası... bu kadar yoklukta, bu kadar görkemlidir yürekten taşan zenginlik. ne Ali Baba'nın gördüğü hazineyle anlatılır bu, ne Kırk Haramilerin topladığıyla...
çünkü en demokratik okullar köy okullarıdır...
yarası dinmemiş bir çocuk anlatsa da yalnızlığı
yaşasın köy okullarının bağımsızlığı!
Kayıt Tarihi : 13.12.2013 20:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mayıs 2013
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!