Köy Öğretmeni ve Çocukları

Koştururuz sabahtan günaydın demek için herbirimiz.
Cıvıl cıvıl,renk renktir bahçemizin içi.
Onlardır gülmek için yüzüme bakan,
Onlardır benimle gülen,benimle ağlayan.
Hep güzele varmak içindir kavgam.

Nerede olursam olayım,onlarlayım,
Yanındayım,yakınındayım,
Bazen de gülücüklerle rüyalarındayım.
İyi günde de kötü günde de,
Mutluyuzdur biz,hep birlikte.

Ve biz hep çalışırız,
Okulumuzun ustasıyızdır çoğu zaman,
Elimizden gelmeyen iş yoktur.

Boyamızı kendimiz yapar,
Camları kendimiz takarız.
Tezeğimizi birlikte toplar,
Sobamızı birlikte yakarız.
Boruları temizler,küllerini biz çeker,
Temizliği kendimiz yaparız.

Çoğu zaman çamurludur ayakkabılarımız,
Ellerimizle birlikte yıkarız.
Bazen kitapsız,deftersiz,kalemsiz kalırız da
Hissettirmeyiz birlikte hiçbirimize.

Sıkılmayız,işten kaçmayız,
Biz karanlığın üstüne güneş gibi doğarız.

Biz bilgiyi,
Nerede olursa olsun bulur,alırız.
Korkmayız hiç bir şeyden,biz birlikteyken.
Biz...
Biz mi...?
Biz köy öğretmenim ve onun çocuklarıyız.