Köy Odası (Macar Odası) Köseoğlu-Mustukoğlu

“-Macar odasında; toplanırdı
bizim mahallenin ekabir takımı
kışları, çalı-odun çokarırlardı,
ocaktaki ataşa
muhabbete herkes katılırdı,
Üsükdede ile Dehmenoğlundan başka.”

“-Anşa gelin, misafiri doyurur,
bir kap yemek,
iki ekmek, bir kaşık getirerek”

“- odayı siler süpürür,
arada bir çarşafları
yıkamaya götürür.

“-yazları; satıcılar,
kalaycılar,
sepetçiler
Sücüllü’lü kepiciler,
Kocabaşlı yüzzükcüler

Sücüllü’lü Bıkkanın Halil kökboyacı
Kaşıkara’lı
Yedidağ Çiçekcisi de yağlık satardı”

“-Tevfikdede pekmez-kuru üzüm,
Sirke, zeytinya(ğı) da getirirdi bazı
Nisli Gocaapdılla Nazilli basması, empirme
kaşmir, kazak, şarpı

“-Alagöz Aşağı Tırtardaki mandıraya
süt yetiştirmekte
Topal Cemilin işi bileyim ne? ”

“-Dopbili, Satelinin culluk,
Gök Mustafa, Adillerin keçi çobanı
İğdeci Azizden alan-satan olmazdı.”
düğünlerde çalgıcılar da
Macar Odasında yatar-kalkarlardı

“-gene böyle biğün Köseoğlu
yaygıcıların başına varmış
kürklük bakıyoru
emme bi türlü garar veremeyo,
baksaykı Musduğoğlu geliyo
“-len o(ğ) lum Memed
bak-bakayın gıranında bişiy yazıyoru”
bakıyoru Musduğoğlu emme
yazılar bildiğimiz gibi deği
ikis-mikis gari öyle ya adı belli
sökemeyoru tabi,
gumaşın gıranındakı yazıları
eveleyo-geveleyo
okuyamadım dese olmaycak
“-fan…fin fo(g) n
Köse Emmi valla tam Alman malı”
“-yani eyimidir, olum, alayın mı”
“-Alman malı dedik ya emmi”

Köseoğlu bol keseden bi kürklük alıyo
en bahalı olan
Alman malından
dikdiriyo, gış demeden keyyo
o da yelgeçer cinsinden bişiy çıkıyo
üşgün sonura da üzülüyo

milletin deragap,
Musduğoğlunun reklamınan
alınan Alman malından
habardar oluyo
emme Musduğoğlu
-o dallara bek basmayo -

herkes fevkine varmış,
Musduğoğlu,
Köse Emminin depesini atdırmış
Gene bi ğün, Musduğoğlu
gülüşlü kürk hekayesini
bire bin gatıp
ballandıra ballandıra
annadırıkana
Köse Emmi çıka-ğeliyo Macar Odasına
saklanmış filen emme,
yer yarılsa da dibine girse
faydası yok düşmüş ele
kısılmış bi kere

Köse Dede bunun
yakasına yapışıyo
gayad sakin;
“-gel bakalım Memed! ! !
olum bu Alaman malı kürk
çoğ ıscak dutuyo
valla atılıp gedecen, dayfalıyon
sen genşsin, dağa-daşa
oduna-moduna ğedersin
Alaman boku yemeye de bayılıyon
o kürkü gış boyu keyecen gabil mi”
“-olur, gabil emmi”
“-yemin et”
“-valla keycen emmi”
“-emme sırtından esmeycen
başka gocuk-kürk yok””
“-tamam emmi”
“-yoğ öyle yağma
yemin et bakayın”
“-valla-talla çıkartmaycan emmi”
“-hah höyle, oldu hinci,
şeytan ezapda gerek
hadi Allah selamet versin
işallah bana dova edersin”

evden getirtdiriyo
menşur fan-fin-fon kürkü
“-benden yannı sana gatın-gatın
halal-hoş olsun”
kendi elleriynen
güye keydiri ğibi
keydiriviriyo
“-sırtında esgisin”
“-sağol emmi”

bir üş beş, bakıyo adam
guyruğu titredecek
yemin parasını dağıdıvırıyo da
Musduğoğlunu
cefadan, gurtarıvırıyo

onun uçu, arkadaş,
“-bilmeyon” demek varıkana
N asirettin Hocanın ettiği gibi
Kaldı ki gavığın yok,
Şadetnamen yok
bilmediğin boku,
get mekdebinde oku

bilemeyosan eli de
kendini de aldatma
olur-olmaz işe
çanak dutma”

neyimiş he mi?
fan-fin fon
Köse Emmi
tam Alama malı

“-eyi de adam,
eyi
sağlam,
mu(h) kem
mukavim
demiş mi? ”

“-dememiş mi? ”
“-demiş mi”