Köy Odası Şiiri - Bedir Kuş

Köy odalarında kuruluyor meclis-i muhabbet,
Ve izzet-i ikram derken koyulaşıyor hoşsohbet
Memleket meseleleri ediliyor fikr-i beyan,
İçlerinde varsa misafir, dinliyor hayran hayran

Ki kuzine sobasından enfes patetes kebabı,
Kaç dakikada piştiğinin hiç yapılmaz hesabı.
Hemence servis edilir gelenlere tabak tabak,
Ve peşisıra çaylar da dağıtılır bardak bardak.

Muallim Bey de hürmete layık, dinlerler pür dikkat,
Zira kitapları raflarda dizilidir kat be kat.
Bilenlerle bilmeyenler müsavi olmaz elbette
İlimden istifade edilir yapılan sohbette.

“Önem vermeli okumaya, emrediyor dinimiz,
Hakiki mürşitlerle aydınlanmaktır temennimiz.
‘İlim mü’minin yitik malı’ nerde olsa almalı
Kerim Kitabımıza dahi sımsıkı sarılmalı.”

Cemiyetin felaketidir fuhuş, fitne ve fesat,
Asla taviz verilmemeli, kalpleri eder ifsat.
Sahipsiz olunmasın ümidimiz olan Çınarlar,
Ve kurutulmasın gürül gürül çağlayan pınarlar

Elbette anarşizmin temel kaynağıdır dinsizlik.
İffetsizlik meziyet sayırlır,ah ne bu densizlik,
Ar ve namus, haraç-mezat düşünce bit pazarına,
Maalesef saygı kalmadı ceddimin mezarına.

Asil mi asil bir millet idik, neler oldu bize,
Yedi düvel bir oldu da, getiremediler dize.
Garbın kapısında köle olmak için nöbetteyiz,
Öylesine yalvarıyoruz ki,sanki mabetteyiz

Ecdadımız yeryüzünde mazlumların sahibiydi
İmdatlara bigane kalmaz zalimlerin hasmıydı.
Güneş gibi doğardı biçarelerin üzerine,
Rahipler bile sarık çıkarırdı adalet terazisine

Ki bu vatan, yadigarıdır Ecdadın. Böldürtmeyin
Yeter artık; kardeşleri kardeşlere öldürtmeyin.
Allah’ım hainlerin yüzünden etme bizi helak,
Senin kahrınla bu alçaklar yerle yeksan olacak
2015 Kocaeli