Köy Odası Şiiri - Köşektaş Türküleri

Gıcırdayan kapıdan içeri girince
Gönül bir hoş olur eşiğe erince
Dostun cemalini orada görünce
Kederler bulut gibi geçer

Kestane pişerken sobanın üstünde
Eski bir türkü var herkesin kastında
Yalan yer bulamaz doğrunun büstünde
Gönül akı karadan seçer

Büyükler oturmuş, sözleri inci
Dillenir mazi, bitmez sevinci
Sohbetle silinir yürekte pas kiri
Dudağımız demli çay içer

Gençler hürmetle bakar
Saygı bir nehir gibi akar
Bu dersler cana gül takar
Edep tohumunu ruh biçer

Dışarda kar yağar, dünya durulur
Odada dostluğa sevda kurulur
Küsler barışır da buzlar kırılır
Biri bin bir sevgi saçar

Vakit ayrılık, herkes yolunda
Hasretin mührü her can kolunda
Aklımız kalır o köyün yolunda
Benim ana kucağım Köşektaş
Sönmez yanan ocağım Köşektaş!