Bir alçak tepenin üzerinde,
Issız, sesiz köy mezarı.
Bütün sevdiklerimin yattığı,
Issız, sessiz köy mezarı.
Ne bir haber soranı var,
Ne de bir gelip geçeni.
Ta ki; biri ölene kadar,
Issız, sessiz köy mezarı.
Taş dikilmiş, mermer kaplı,
İçinde hep insanlar saklı.
İşte sana ibret, Allah’ın kulu,
Issız, sessiz köy mezarı...
Nizamettin Özel
Kayıt Tarihi : 15.3.2007 10:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!