KÖY MANZARALARI (1)
Oğul gel hiç sorma, köyün halini,
Çalı, çolar sardı güllük belini;
Baharın selini, güzün yelini,
Yeni nesil çekmez oldu Mehmedim.
Kamyonla geliyor, sebze pazara,
Meyve ağaçları gitti hızara;
Tembellikte valla, gelcez nazara,
Kimse toprak ekmez oldu Mehmedim.
Özenti çıkardı, bizi hizadan,
Yumurta, süt, peynir gelir kazadan;
Yoğurdu alıyoz, bakkal Rıza’dan,
Köylü hayvan bakmaz oldu Mehmedim.
Gurbete gidenler dönmüyor artık,
Yıllardır evlerin kapısı örtük;
Bebeler beşikte, şehirle kertik,
Köyüm diyen çıkmaz oldu Mehmedim.
Üç yüz hane idik, düştük otuza,
Nasihat kar etmez oğul a kıza;
Hepisi gidecek çıkınca yaza,
Bizi kimse takmaz oldu Mehmedim.
Süleyman ŞEN
ARALIK 2001
Kayıt Tarihi : 25.3.2010 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bütün şiirlerini bir solukta okudum.En çok köy hayatındaki değişimi konu edindiğin bu şiirini sevdim.Bu şiirinde hem yöresel ağız özellikerinden yerinde ve dozunda yaralanmışsın, hem kafiye dizilişini başarılı bir şekilde sürdürüp ölçülü duraklı bir şiri vücuda getirmişsin.Tam punımla tebrik ediyor, ANTOLOJİ LİSTEME ALIYORUM.
Sevgi ve muhabbetle kucaklarım.
Necip Zeybek..
TÜM YORUMLAR (1)