Usulca açtı kapıyı sessizce girdi içeri selam dahi vermeden
Bir şeyler ısmarladı, tanımıyordu kimse değildi bu evrenden
Bir iki yudum aldı kahvesinden gözlerini dikti üzerime birden
Hayli utanmış olacağım ki bir anda fırlayıp kalktım yerimden
Çıkmak isteyip çıkamadım, para aradım ama cebimde delikler
Son bir çırpınışla vardım yanına selâmladım güzelliklerle
Sen de kimsin demeden bakakaldım öylece maviliklere
Ben yedi göbek köylüyüm ne işim olur dedim kızdım denizlere
Maviliklerden bir damla yaş süzüldü alıp götürürken derinlere
Halini bakınca üzüldüm utanmadım ağladım titreye titreye
Çok da belliydi çehresinden bir hayli sıkkındı canı bir şeye
Anlattıkça ağlaştık ama elim varmadı göz yaşlarını silmeye
Kayıt Tarihi : 10.6.2021 21:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!