Köy Kahvesi Şiiri - Oğuzhan Yarışçı

Mazut, gübre pahalıydı bu sene
Borç-harç bi kaç dönüm ektim emmoğlu
Şükür yine az çok verdi dönüme
Onunda yarısın döktüm emmoğlu

Beklediyom para eder diyerek
Gelen para borcu öder diyerek
Onlarda çürüdü ha çürüyecek
Mahsülü depoya yıktım emmoğlu

Bankadan kredi çektiydim geçen
"N'olacak ödersin" dediydi Hasan
Ah! Ben ona uyan aklımı n'idem
Ocağıma incir diktim emmoğlu

Bi köylüler gelir bi gömlekliler
Kapıma dayandı alacaklılar
Diyecek bişeyim yoktur. Haklılar
Ben gendimi gendim yaktım emmoğlu

Günlük icra, haciz gelir makamdan
Tutan eller düşmez iki yakamdan
Gendi köylüm güler oldu arkamdan
Sıktıkça dişimi sıktım emmoğlu

Babama, anama yüzüm galmadı
Evimde hanıma yüzüm galmadı
Bebeme, yavruma yüzüm galmadı
Yoksulluğa boyun büktüm emmoğlu

Varıp şehre gitsem, çalışsam iş yok
Bi ekmek almıya cepte guruş yok
Bu gidişlen ferahlığa varış yok
Vallah genç yaşımda çöktüm emmoğlu

Umut mu? Hayal mi? O bizden gitti
Yaşama sevincim tükendi, bitti
Vallahi bu dertler canıma yetti
Bıktım bu canımdan! Bıktım emmoğlu!