Köy hırkası Şiiri - Vedat Yarışan

Bir çocuk büyüyor içimde
Nafakatlı çareler peşinde
İç döküyor kısık sesine
Yağmuru hayal etsede
mermiler düşer üzerine

Gam yemiş dergah batılı
iklimsiz kamp kurar kendine
Gözyaşı döken caddelere
elinde bastonla gezer her gece

Zarifçe cümleler kurar babaannem
Tandırdan çıkan taze ekmek
Çeşmeden zemzem su
Elinde huzur ile
gökyüzü ısmarlardı bize

Mesela Nakşeden elleri vardı
insanlar utanırdı yüz çevirirdi göğe
Hınca hınç kerpiç evler
İçinde bebek emzirirler
Mısra mısra yaş döker nasırlı gözler
Ağlamaklı da olsa hayaller
Umuttan vazgeçmeyecekti çamurlu eller

Gül dikeninden yoksun kalmış anneler
Ellerinde okunmamış ilahi yasinler
Ne zaman söz bitimi desem
Gülüşünden merhamet iner
Hüzün, hüzün ile

Sonra Bi dönerdi eskilere
Sonu gelmeyen tebessüm ile
Tükenmek bilmezdi
İnce, ince perili sözler
Yar dediğinde
Dilimde asılı kalır
sevda neyime

(Vedat yarışan)