Köy Göçüren Şiiri - İbrahim Çelikli

“-Şaban Emmi
pişman mısın köyden göşdüğüne”

“-len Sülemen garayeğenim
len memnin olmamıyın len hiş
Allah ırazı olsun sebeb olanlardan
köyde gala edeydim,
vay benim halime
bi ğün olmasa ertesiğün
Gafar’ın uşaklarıynan gatliken belayı bulcağdık,

bereket versin Aytan
ne kendi girdi nizeye gavgaya
ne çoluk çocu(ğu) mu bulaşdırdı
bende belayı onnardan uzak dutayın deye
çoluk çocumu ne dedi-goduya garışdırdım
ne ma(h) keme gapılarına elettim şükür
yek başıma möcadele verdim Akdışarlı’ya”

“-sahi ya
bi gapı gonşuydunuz
hani tarla yok, takka da yok ki
an gavganız olsun
sen köyün sığır çobanısın
onnar hergele
ne alıp veremediğiniz vardı da
bunca sene varınızı yoğunuzu
makeme yollarında harcadınız”

“-len yeğenim ondan geşdim,
tavığımıza-köpe(ği) mize dirlik vermediler
yoldan geçirtmediler
biri görüvüdü müydü yandık
elbirlik daşa dutuyollar
Amadı, Memedi, Osmanı, anaları
çıkartmaz etdiler goca köye

i(l) k seftesinde makemeye gedecemde
köyde başka makene olmayınşa
mezbur onnarınan aynı makeneye binmiş bulundum,
getmez, binmez olaydım
herkeş biliyo ya, bunnar arbıla ğaldılar bana
saç-saça, baş başa, gargacık-burgacık
yüzümü-gözümü diddiler
çokaşdılar depeme
durun vurun derkene,
erezillig tütdü ğaldı

harpden çıkmış vaziyet de
yarı yolda endim,
dutup kamyondan atacan, al başına belayı
çarpsan garşındakı garı
ötekinner çocuk
el bana ne demez,
nalet olsun”

“-eyi de sizin niza nerden neşet ediyo”
“-len garayeğen
hayat da odun gıyıp durun
senin bu Gaz Amad, gözüme bi daş vurdu emme
nerden geldiğimi anlayamadım töbossun
aklım depemden getdi valla
kendime gelinşe avlıdan soka(ğa) çıkdım
ele ezzatını,
geşmişini.iktimin sıpası ele

bi bakdım seninki saklanıyo
yapışdım yakasına
yermin yememin
emme valla eyi zıpıtdım
çığrış-bağrışa senin Akdışarlı süprüleğaldı

nerdeymiş o çocukları
köpek sürüsü ğibi
ardılağaldılar
kendimi eve atmanın imkanı yok
daş-maş
köyodasına ğaşdım
camlarını eğşediler
bu arada bizim evin camlarını da
garşı komanın imkanı yok

nerdeymiş Allah razı olsun mıhtar geldi
camları kim gırdı
onnar
bi de mıhtar bunara ceza yazınça
akıllarına geldikçene baskın verdiler

o makemeler de bile görcen irezilliği
yalavaş üst-ayağa gakdı bunarın yüzünden
o gadarda nezarete file atıldılar emme
neneyen ben insan içine çıkamaz oldum
öyle ya kelli-felli gocaman adam
bu çocuklara netdi
analarını gücegörmeye gakdığımdan dut da
herkeşin aklına ne geliyo kimbili

netçede biz bi zabah garannığı
köyden göçü sardık
doooru Bolat bacanağın yanna
Allah razı olsun bizi bi hastaneye guyvudu
yengen de ben de emekli olduk
çocukları okutduk
şükür

serim sebebim o gahrolasıca Gaz Amad
onnar köyden göçene gadak da
hasiret getdim
köye gelemedim valla

hinci bile garşıma çıkıvıcaklarımış gibi geliyo
içime işlemiş valla”
“-çıkıvısalar”
“-len geşmiş aradan otuz sene
gocadık gari, ben torun torba sa(hi) bı oldum
onnar çoluk-çocu(ğ) a garışdılar
el güler valla”
“-yani köyden göştüğüne memninsin”
“-bi deği bin kere”

“-len Şaban emmi daş değilidi o
ben sana gartopu attıydım,
o da yüzüne ğeldi
memninin demeseydin deyvimecedim valla
hakkını halal et gari”
“-sen yoğudun ki, nerdeydin”

“-yüzüne gelince ben odanın hayadına gaşdım
garannık basana gadak da çıkamadım”

“-yalanına haa..
Amad saklanıyodu”

“-len çocuklar şirp oynayollarıdı”

“-Sülemen…
.....
Allah bin gatlı belanı versin”